De geschiedenis van de bidprentjes
Om Rooms Katholieken te helpen bij het gebed, werden er in de late Middeleeuwen handgemaakte etsen en houten prentjes gemaakt met afbeeldingen van Christus en de Heilige Maagd Maria. Deze ‘devotieprenten’ waren zonder tekst, omdat er maar weinig mensen konden lezen. Pas vanaf 1650, toen het boekdrukken goedkoper en populairder werd, verschenen er kaartjes met teksten voor de overleden persoon, met als doel voor diegene te bidden.
Omdat katholieken hun geloof in onze protestantse Republiek niet mochten uiten, werden deze kleine prentjes erg populair. Ze konden gedragen worden of geplaatst worden op een huisaltaar. Door de eeuwen heen en dankzij de geloofsvrijheid, is het gebruik van een bidprentje in steeds meer gebieden populair geworden. Dat is een van de redenen om te zorgen dat deze bidprentjes niet verloren gaan.
Bij de Heemkunde Weerselo hebben we heel veel bidprentjes ontvangen uit nalatenschappen, deze worden bewaard in ons archief.
De inhoud van het prentje
Een prentje bevatte vaak een afbeelding van een heilig persoon en een religieuze boodschap met een Bijbeltekst. Later kwamen er ook andere afbeeldingen op de voorkant en soms een foto van de overledene zelf. Werd er eerder enkel een plaats, geboorte– en overlijdensdatum genoemd, tegenwoordig wordt er ook meer over hun leven verteld.
Ondanks dat de geloofsovertuiging een minder grote rol speelt in het leven van de huidige bevolking, zijn bidprentjes nog steeds zeer geliefd om zowel troost te vinden als een laatste eer te geven.
Op de site ziet u de basisgegevens van de overledene, voor aanvullende informatie komt een afbeelding van het bidprentje beschikbaar. Bidprentjes vanaf 2020 zijn nog niet zichtbaar. Indien u bezwaar heeft tegen het plaatsen van een bidprentje, laat het ons dan even weten.
Als u vragen heeft over bidprentjes, kunt u die altijd stellen via info@heemkundeweerselo.nl.